Max Payne: Μία μαύρη αστυνομική ιστορία





Είδος: Third Person Shooter
Πλατφόρμα: PC,  iOS, Android, PlayStation 2, Xbox, Mac OS, Game Boy Advance
Ανάπτυξη: Remedy Entertainment
Εκδότης: 3D Realms
Παίκτες: Single Player
Έτος Κυκλοφορίας: 2001
Ελάχιστες Απαιτήσεις: Λ.Σ.: Windows 98/Me/2000/XP
Επεξεργαστής: 450MHz AMD/Intel
Μνήμη: 96 MB
Σκληρός δίσκος: 830 ΜΒ ελεύθερος χώρος
Κάρτα γραφικών: 16 MB Συμβατή με Direct 3D
Κάρτα ήχου: Συμβατή με DirectSound
DirectX: 8
Πληκτρολόγιο
Ποντίκι
CD-ROM Drive


Εισαγωγή – Σενάριο


Η δημιουργός εταιρεία του Max Payne είναι η Remedy entertainment και εδράζεται στο Espoo της Φινλανδίας. Το  Max Payne είναι το δεύτερο παιχνίδι που δημιουργεί και το πρώτο shooter της εταιρείας. Το πρώτο της παιχνίδι ήταν το Death Rally, ένα παιχνίδι με αυτοκίνητα και όπλα.

Το σενάριο το έχει γράψει ο Sam Lake και η μορφή του προσώπου του Max Payne αντιστοιχεί στον σεναριογράφο Sam Lake. Μάλλον, επειδή το Max Payne είχε τόσο ενδιαφέρον σενάριο θέλησαν να τιμήσουν τον σεναριογράφο δίνοντας το πρόσωπό του στον ήρωα του παιχνιδιού.

Το σενάριο έχει ως εξής: Είστε ο Max Payne, ένας αστυνομικός του τμήματος της Νέας Υόρκης. Η ζωή σας φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλά. Έχετε μία όμορφη γυναίκα χωρίς προβλήματα και καυγάδες στο γάμο σας και ένα μωρό κοριτσάκι. Επίσης έχετε σπίτι με κήπο σε πολύ ωραία περιοχή και η τύχη φαίνεται να σας χαμογελάει.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που συμβαίνει το κακό. Το παιχνίδι αρχίζει με ένα πολύ σύντομο βίντεο που δείχνει τον ήρωα στην κορυφή ενός ουρανοξύστη με ένα sniper rifle στα χέρια του να μισοχαμογελάει. Μετά από αυτό θα παρακολουθήσετε την υπόθεση και θα παίξετε το παιχνίδι από την αρχή της ιστορίας.

Ο Max λοιπόν μπαίνει στο σπίτι του και κάτι φαίνεται να μην πηγαίνει καλά. Όλα είναι άνω κάτω και υπάρχουν αίματα στο μπάνιο και σε άλλα σημεία του σπιτιού. Διαισθανόμενος ότι κάτι δεν πάει καλά βγάζει το υπηρεσιακό του πιστόλι από τη θήκη. Δεν θα αργήσει να διαπιστώσει ότι έχουν μπει εγκληματίες μέσα στο σπίτι.

Το τηλέφωνο χτυπά και όταν το σηκώνει ο Max ακούγεται μια περίεργη φωνή να λέει: «Η οικία Max Payne εκεί;» Ο Μαξ λέει «Ακούστε, κάποιος έχει διαρρήξει το σπίτι μου καλέστε την αστυνομία». Μετά από αυτό ακούγεται και πάλι η φωνή «Ωραία, φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας βοηθήσω». Εκεί, η γυναικεία φωνή, (προσέξτε αυτή τη λεπτομέρεια και θα καταλάβετε στο τέλος του παιχνιδιού γιατί το λέω) κλείνει το τηλέφωνο.

Ο Μαξ πλέον ανήσυχος προχωρά προς τα πάνω δωμάτια του σπιτιού. Αφού σκοτώνει δύο οπλισμένους εγκληματίες αντικρίζει το τρομερό θέαμα της νεκρής γυναίκας του στο κρεβάτι της κρεβατοκάμαρας καθώς και του νεκρού μωρού του.

Η υπόθεση του παιχνιδιού παρουσιάζεται στον παίκτη με τη μορφή εικόνων, ομιλίας και φυσαλίδων με αυτά που λέει ο κάθε χαρακτήρας. Σαν κόμιξ ενηλίκων δηλαδή. Είναι φανερή σε όλο το παιχνίδι η επιρροή του από κόμιξ ενηλίκων και πιο συγκεκριμένα noir κόμιξ καθώς και από δραματικές ταινίες.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι η υπόθεση είναι σίγουρα το δυνατότερο χαρτί του Max Payne και χαρακτηρίζεται από πολλές ανατροπές και εξελίξεις που σίγουρα δεν θα τις περιμένετε. Περισσότερα δεν θα αποκαλύψουμε για να μη σας χαλάσουμε την αγωνία του παιχνιδιού. Πάντως η υπόθεση περιλαμβάνει μάχες μεταξύ αντιπάλων μαφιών, πληρωμένους αστυνομικούς, επικίνδυνα ναρκωτικά και διεφθαρμένους πολιτικούς. Τίποτα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται στην υπόθεση και αυτό θα το διαπιστώσετε μαζί με τον Μαξ στην πορεία του παιχνιδιού.


Γραφικά


Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι προοπτικής τρίτου προσώπου, κάτι ασυνήθιστο για παιχνίδι δράσης με όπλα και είναι λεπτομερή και αποδεκτά με αρκετές βέβαια ατέλειες. Αρχίζοντας το παιχνίδι θα δείτε ένα βίντεο που θα δείχνει κάποιες αναμετρήσεις του Μαξ με τους εχθρούς του.

Όλο το παιχνίδι διεξάγεται τη νύχτα και κυριαρχούν έντονα οι εσωτερικοί χώροι.  Τα βίντεο του παιχνιδιού είναι ελάχιστα και χρησιμοποιούν τη μηχανή γραφικών του παιχνιδιού. Αντί για βίντεο, οι δημιουργοί επέλεξαν την προαναφερθείσα σε στυλ κόμιξ αφήγηση της ιστορίας.

Εκεί έχω και την μεγάλη μου ένσταση. Ο τρόπος παρουσίασης της υπόθεσης, είναι πολύ αργός σε σχέση με τα βίντεο που βλέπουμε σε άλλα παιχνίδια αλλά αυτό δεν είναι το κύριο πρόβλημά του. Το πρόβλημα είναι ότι σύμφωνα με την δική μου οπτική των πραγμάτων, οι δημιουργοί μάλλον βαρέθηκαν να κάνουν βίντεο υψηλής ποιότητας, ή έστω βίντεο με την μηχανή γραφικών του παιχνιδιού.

Αντί αυτού επέλεξαν τον πιο φτηνό και εύκολο τρόπο των stillshots σε στυλ κόμιξ και πίστεψαν ότι κανείς δεν θα πρόσεχε τη διαφορά. Ή αυτό ή απλά ήθελαν να το κάνουν να μοιάζει με κόμιξ. Πραγματικά δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η επιλογή στην αφήγηση της υπόθεσης και ήταν ένας από τους λόγους που δεν ευχαριστήθηκα τόσο το παιχνίδι.

Αυτά που θα βλέπετε μόνιμα στο κάτω δεξιό μέρος της οθόνης σας θα είναι το όνομα του όπλου μαζί με τον αριθμό των πυρομαχικών που υπάρχουν στο γεμιστήρα, καθώς και ο αριθμός των πυρομαχικών που έχετε συνολικά για το όπλο. Στο κάτω αριστερό άκρο της οθόνης θα βλέπετε μία φιγούρα που αντιστοιχεί στον Max και συμβολίζει την υγεία του.

Όσο θα κοκκινίζει προς τα πάνω η φιγούρα τόσο πιο τραυματισμένος θα είναι ο Μαξ. Δεξιά από τη φιγούρα θα βρείτε το λεγόμενο hourglass, μία κλεψύδρα δηλαδή που μετράει το χρόνο των bullet time και shoot dodge. Περισσότερα για αυτά τα δύο θα πούμε στο gameplay. Δεξιά από την κλεψύδρα θα βρείτε (όταν είναι διαθέσιμα) τα painkillers (παυσίπονα) που θα θεραπεύουν την υγεία σας.

Προφανώς για να γίνει το παιχνίδι πιο δραματικό, οι δημιουργοί επέλεξαν ο καιρός να είναι χειμωνιάτικος με πολύ κρύο και βαριά χιονόπτωση. Ακριβώς στη χιονόπτωση εντοπίζεται και η πρώτη ατέλεια στα γραφικά. Ενώ το χιόνι απεικονίζεται, οι νιφάδες φαίνονται σαν ψεύτικες και δεν πέφτουν μέχρι το έδαφος αλλά περιορίζονται στο πάνω μέρος της οθόνης.

Έχουμε δει εξαιρετικά εφέ χιονιού στο Carnivores Ice Age, παιχνίδι της ίδιας χρονιάς με το Max Payne. Νομίζω πως μπορούσαν να αποδώσουν λίγο καλύτερα τις καιρικές συνθήκες. Η απεικόνιση των τραυμάτων στα σώματα των εχθρών είναι παντελώς απούσα αλλά τουλάχιστον υπάρχει αρκετό αίμα που θα πετάγεται από το σώμα των εχθρών καθώς και μπόλικη βία στα stillshots.

Πριν αρχίσετε το παιχνίδι θα δείτε ένα μενού στα Windows, με το οποίο θα ρυθμίζετε τα γραφικά και τον ήχο του παιχνιδιού πριν ξεκινήσετε το παιχνίδι κάθε φορά. Αν βάλετε τις ρυθμίσεις σε υψηλή ποιότητα θα διαπιστώσετε ότι τα γραφικά είναι αρκετά καθαρά και ευδιάκριτα.

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στην απεικόνιση των όπλων και των πυρομαχικών. Εκεί που το παιχνίδι πάσχει είναι στα μοντέλα των χαρακτήρων, καθώς φαίνονται αρκετά θολά. Επίσης ο ουρανός είναι στατικός, ψεύτικος και τελείως αντιρρεαλιστικός, πράγμα απαράδεκτο για ένα παιχνίδι του 2001. Φαίνεται σαν να τον έχουν φωτογραφίσει με μηχανή κακής ποιότητας.

Μην βιαστείτε όμως να απογοητευτείτε γιατί τα γραφικά του παιχνιδιού έχουν και καλά στοιχεία. Ένα από αυτά είναι ότι όλα ανεξαιρέτως τα αντικείμενα στο παιχνίδι, από τοίχους μέχρι καρέκλες καταστρέφονται από τα όπλα. Επίσης ένα πολύ εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι τρύπες από τις σφαίρες στους τοίχους διαφέρουν ανάλογα με το διαμέτρημα του όπλου (μέγεθος της σφαίρας).

Για παράδειγμα, πυροβολείστε μία φορά σε έναν τοίχο με την κλασική Beretta και μία με το Desert Eagle και προσέξτε τη διαφορά στο μέγεθος της τρύπας. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι το ζεστό χνώτο των χαρακτήρων φαίνεται στον κρύο καιρό.

Κάτι που με εντυπωσίασε πολύ είναι ο σχεδιασμός των άδειων καλύκων όταν αυτοί απορρίπτονται από τα όπλα σας ή τα όπλα των εχθρών. Κάθε όπλο βγάζει τους δικούς του κάλυκες και εκτός από το μέγεθος και τον τύπο (αν είναι ας πούμε κάλυκας πιστολιού ή φυσίγγιο καραμπίνας) υπάρχουν και διαφορές στο χρώμα.

Ας πούμε οι κάλυκες της Beretta είναι χρυσοί ενώ οι κάλυκες του Desert Eagle ασημένιοι. Επίσης εντυπωσιακό είναι ότι οι κάλυκες μένουν για πολλή ώρα στο έδαφος μετά την απόρριψή τους και το ίδιο και οι γεμιστήρες από τα όπλα τα οποία κάνετε reload (γέμισμα). Άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι πατημασιές φαίνονται στο χιόνι και μένουν για πολλή ώρα στο έδαφος πριν σβηστούν.

Μια τελευταία πολύ ενοχλητική λεπτομέρεια στα γραφικά που σίγουρα θα προσέξετε και θα σας ενοχλήσει είναι το στοχάκι. Καταρχάς δεν μπορείτε να επιλέξετε το στοχάκι που θα βλέπετε όπως έχουμε δει σε πολύ παλαιότερα παιχνίδια όπως το Unreal.

Το πρόβλημα, συγκεκριμένα, είναι ότι το στοχάκι είναι απλώς μία άσπρη κουκίδα και δεν φαίνεται καθόλου καθαρά λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους του. Πολλές φορές στο παιχνίδι δεν κατάφερνα να σημαδέψω σωστά εξαιτίας της μικροσκοπικής αυτής κουκίδας. Πραγματικά αυτό είναι πολύ ενοχλητικό.

Εδώ υπάρχει ένα μικρό θέμα με την προοπτική τρίτου προσώπου που χρησιμοποιεί το παιχνίδι. Ενώ κάποιοι από εσάς μπορεί να το δουν ως ευχάριστη αλλαγή σε σχέση με τα συνηθισμένα FPS, πολλοί παίκτες συμπεριλαμβανομένου και του υποφαινόμενου δεν θα το δουν με τόσο καλό μάτι.

Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για τον οποίο τα περισσότερα shooters είναι προοπτικής πρώτου προσώπου. Η αλήθεια είναι ότι με την προοπτική τρίτου προσώπου έχετε κάποια μικρά πλεονεκτήματα, όπως ότι μπορείτε να δείτε από τις γωνίες πόσους εχθρούς έχει ένα δωμάτιο απλώς κινώντας το ποντίκι σας με τον κατάλληλο τρόπο.

Πολλοί παίκτες όμως αυτό το θεωρούν ζαβολιά αν και διευκολύνει αρκετά το gameplay. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά αμφιλεγόμενα όπως προκύπτει από τα παραπάνω και σίγουρα δεν θα σας εντυπωσιάσουν και πολύ.


Ήχος

Ο ήχος του παιχνιδιού είναι σίγουρα το πιο ασθενές κομμάτι του παιχνιδιού. Τα ηχητικά εφέ των όπλων δεν πείθουν και πολύ και ακούγονται κάπως πνιγμένα σε σχέση με τα αντίστοιχα των FPS. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι το παιχνίδι είναι Third person Shooter αν και πραγματικά δεν το νομίζω.

Δεν το νομίζω γιατί και το Heretic 2 ήταν TPS αλλά είχε πολύ καθαρά ηχητικά εφέ. Επίσης το reload των όπλων δεν ακούγεται καθόλου καθαρά, για να μην πω ότι δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου. Από εκεί και πέρα οι φωνές των χαρακτήρων είναι μεν καλά ηχογραφημένες αλλά ακούγονται πολύ στημένες και δεν αποδίδουν καθόλου το συναίσθημα της στιγμής.

Έτσι, αυτά που είχαν πει κάποιοι reviewers ότι θα νιώσετε τα συναισθήματα του χαρακτήρα ενώ παίζετε το παιχνίδι είναι μάλλον υπερβολές και γενικότερα βρήκα τις βαθμολογίες του παιχνιδιού άκρως υπερβολικές και πέραν του δέοντος ελαστικές. Η μουσική του παιχνιδιού είναι επαναλαμβανόμενη, και τελείως αδιάφορη. Γενικά ο ήχος του παιχνιδιού είναι πολύ πρόχειρος και χωλαίνει.


Gameplay – Χειρισμός

Ο χειρισμός του παιχνιδιού σίγουρα είναι καλύτερος από τον ήχο και τα γραφικά. Καταρχάς τα κουμπιά που αναφέρονται στο training είναι αυτά που έχετε ορίσει μόνοι σας και όχι τα προεπιλεγμένα, κάτι που δείχνει αρκετή προσοχή στον σχεδιασμό του χειρισμού. Συνολικά ο χειρισμός είναι από τους πιο απλούς που έχουμε δει σε shooters.

Με τα πλήκτρα 1-6 επιλέγετε τα όπλα, τα οποία είναι ομαδοποιημένα. Όταν ένα όπλο δεν έχει άλλα πυρομαχικά θα κοκκινίζει και δεν θα είναι επιλέξιμο. Με το 1 επιλέγετε τα όπλα μηδενικής απόστασης όπως ο μεταλλικός σωλήνας. Με το 2 επιλέγετε τα πιστόλια. Με το 3 επιλέγετε τις καραμπίνες. Με το 4 τα υποπολυβόλα. Με το 5 τις χειροβομβίδες, τις μολότοφ και τους ρουκετοεκτοξευτές και με το 6 το sniper rifle.

Κατά τα άλλα μπορείτε να σκύψετε μόνο και να πηδήξετε. Το παιχνίδι είναι μέτριο σε διάρκεια. Εδώ πρέπει να μιλήσουμε και για τις καινοτομίες που εισάγει το παιχνίδι και δεν είναι άλλες από το περιβόητο bullet time και shoot dodge. Τι σημαίνουν αυτά;

Το  shoot dodge σημαίνει ότι με όποιο πλήκτρο ορίσετε εσείς θα μπορείτε να κάνετε ορισμένες μανούβρες για να αποφύγετε τις σφαίρες των αντιπάλων. Το bullet time σημαίνει ότι για όσο χρόνο διαθέτετε στην κλεψύδρα, που προαναφέραμε στα γραφικά, θα μπορείτε να δείτε και να παίξετε το παιχνίδι σε αργή κίνηση καθώς και να δείτε τις σφαίρες να έρχονται κατά πάνω σας και ίσως, αν προλάβετε, να τις αποφύγετε.

Αυτές είναι και οι μοναδικές καινοτομίες του παιχνιδιού που έχουν προστεθεί όχι από κάποια τρομερή έμπνευση των δημιουργών αλλά από τις επιρροές που δέχτηκαν από ταινίες όπως το Matrix. Για να μην πούμε ότι απλώς αντέγραψαν σκηνοθετικά τεχνάσματα από αυτές τις ταινίες. Πάντως η υλοποίηση αυτών των καινοτομιών έχει γίνει πολύ καλά και είναι ένα στοιχείο που μάλλον θα σας ενθουσιάσει.

Όπως καταλάβατε ο χειρισμός δεν θα σας παιδέψει καθόλου. Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι μερικά όπλα όπως το πιστόλι Beretta θα μπορείτε να τα αποκτήσετε διπλά, διπλασιάζοντας έτσι τη ζημιά που θα κάνετε στους αντιπάλους, καθώς και τα πυρομαχικά.

Επίσης τα όπλα έχουν ασυνήθιστα μεγάλη χωρητικότητα σε σφαίρες, κάτι που αφαιρεί σίγουρα από το ρεαλισμό αλλά κάνει το gameplay ευκολότερο και πιο διασκεδαστικό. Ένα αρνητικό στοιχείο που παρατήρησα είναι ότι κάποια όπλα δεν έχουν όνομα μοντέλου, όπως το sniper rifle και έτσι δεν θα ξέρετε ποια όπλα είναι αυτά στην πραγματικότητα. Τα περισσότερα όπλα πάντως γράφουν όνομα μοντέλου.

Κάτι άλλο που αφορά τα όπλα είναι ότι το reload γίνεται πολύ γρήγορα, και αυτό είναι πολύ θετικό για το gameplay. Όταν παίζετε το Max Payne πρέπει να προσέχετε πάρα πολύ τις χειροβομβίδες που σας πετούν οι εχθροί, καθώς αυτές εκρήγνυνται πολύ γρήγορα και δεν σας αφήνουν πολλά περιθώρια αντίδρασης.

Μιλώντας για εκρήξεις και χειροβομβίδες, πρέπει να πούμε πως ο σχεδιασμός των εκρήξεων είναι εντυπωσιακός και πως οι φωτιές ,για παράδειγμα από τις μολότοφ, καίνε για πολλή ώρα μετά τη ρίψη της μολότοφ. Σε ένα σημείο του παιχνιδιού θα πρέπει να περάσετε μέσα από φλόγες και εκεί θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πόσο ρεαλιστικά έχουν αποδοθεί αυτές.

Ένα αρνητικό στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι δεν μπορείτε να βγάλετε screenshots (στιγμιότυπα). Οι εχθροί που αντιμετωπίζετε θα θέλουν όλο και περισσότερες σφαίρες για να σκοτωθούν όσο προχωράτε στο παιχνίδι. Επίσης πολύ συχνά θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τους κλασικούς bosses (αρχηγούς), οι οποίοι θα θέλουν πολλές σφαίρες για να πέσουν.

Καθώς προχωράτε στο παιχνίδι τόσο οι αρχηγοί όσο και οι απλοί εχθροί θα γίνονται πιο ανθεκτικοί στις σφαίρες. Στις τελευταίες πίστες θα αντιμετωπίζετε εχθρούς με αλεξίσφαιρα γιλέκα. Οι εχθροί γενικά θα χρησιμοποιούν τα ίδια όπλα με εσάς οπότε αν πάρετε κάποιο δυνατότερο όπλο θα δείτε ότι πολύ σύντομα και οι αντίπαλοί σας θα χρησιμοποιούν αυτό το όπλο.

Αυτό που ενοχλεί πιο πολύ στο gameplay είναι οι εκνευριστικοί λαβύρινθοι που βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλο το παιχνίδι. Όταν φτάσετε σε αυτούς θα καταλάβετε τι εννοώ. Συγκεκριμένα, το πρόβλημα είναι ότι είχαν προστεθεί απλώς για να αυξήσουν τη δυσκολία αλλά πρακτικά δεν βοηθούσαν το gameplay του παιχνιδιού και απλώς καθυστερούσαν την εξέλιξή του.

Ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι δεν μπορείτε να επιλέξετε το επίπεδο δυσκολίας του παιχνιδιού από την αρχή. Όταν θα ξεκινήσετε για πρώτη φορά το παιχνίδι θα δείτε ότι τα ανώτερα επίπεδα δυσκολίας είναι απενεργοποιημένα. Αυτά ξεκλειδώνονται σταδιακά αφού τερματίσετε το παιχνίδι σε όλο και μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας.

Γενικά θα έλεγα ότι το παιχνίδι έχει μικρή αντοχή στο χρόνο ακόμα και με το New York Minute mode, που σας δίνει ένα λεπτό για να τελειώσετε την κάθε πίστα. Ένα ακόμα ανεξήγητο αρνητικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι αργεί να κάνει έξοδο στα Windows αν το παίζετε για πολλή ώρα. Αυτό δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει και δεν έχω ξαναδεί παιχνίδι που να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.

Το μυστικό για να μην δυσκολευτείτε υπερβολικά στο παιχνίδι είναι το ίδιο που ισχύει για όλα τα Shooters: Να κινείστε ενώ πυροβολείτε. Με αυτόν τον τρόπο γίνεστε δύσκολος στόχος για τους εχθρούς σας και έτσι σώζετε πολλή υγεία.

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τα πυρομαχικά είναι αρκετά σπάνια ειδικά για συγκεκριμένα όπλα όπως το Desert Eagle και δεν θα πρέπει να τα σπαταλάτε άσκοπα. Τα όπλα που θα βρείτε στο παιχνίδι είναι μάλλον περιορισμένα και δεν θα σας ενθουσιάσουν ιδιαίτερα. Εμφανής είναι η έλλειψη των τυφεκίων εφόδου (assault rifles) καθώς επίσης και η προσκόλληση στα υποπολυβόλα σίγουρα δεν θα ικανοποιήσει πολλούς.

Μάλλον οι δημιουργοί βασίστηκαν υπερβολικά στο (σχετικά) καλό σενάριο και άφησαν ανεκμετάλλευτες άλλες ευκαιρίες ανάπτυξης. Το gameplay λοιπόν είναι αρκετά καλό και ο χειρισμός πραγματικά πολύ καλός με την έννοια ότι είναι απλούστατος και βολικός.


Συμπεράσματα


Το Max Payne είναι ένα ιδιόμορφο Third Person Shooter, με αρκετά ενδιαφέρον σενάριο, ευχάριστα γραφικά, κακό ήχο (!) και καλό gameplay με καινοτομίες (αν και όχι αυθεντικές). Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι το παιχνίδι είναι πολύ θλιβερό καθώς και πολύ βίαιο και δεν ενδείκνυται για παίκτες που έχουν ευαισθησία στη βία.

Πάντως αν δεν το παίξετε δεν θα χάσετε και τίποτα το τρομερό. Μάλλον τα μόνα που αξίζουν στο παιχνίδι είναι τα bullet time και shoot dodge. Ένα από τα μεγάλα αρνητικά του είναι το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε ολόκληρες ορδές εχθρών ολομόναχος σε στυλ Ράμπο χωρίς πολλά μέσα στη διάθεσή σας.

Αυτό προφανώς συνειδητοποίησαν οι δημιουργοί της σειράς Call of Duty και το διόρθωσαν βάζοντας συμπολεμιστές σε κάθε σχεδόν αποστολή. Αξίζει λοιπόν τα 40-45 € για την αγορά του; Σίγουρα όχι αλλά τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και που θα το βρείτε πολύ φθηνά, αξίζει μέχρι 10 €. Εγώ σας συστήνω να το κατεβάσετε από το διαδίκτυο γιατί όπως προείπα δεν θα το βρείτε πουθενά.

Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως ένα τόσο επιτυχημένο παιχνίδι που έχει κάνει δύο συνέχειες δεν βγήκε σε επανέκδοση. Ίσως η εκδοτική εταιρία να μην είχε τους πόρους ή ίσως να φταίει το ότι είναι Ευρωπαϊκό (Φινλανδικό για την ακρίβεια). Αν σας πέφτει βαρύ λόγω βίας και θλίψης δοκιμάστε το ασφαλέστερο και πολύ καλύτερο Soldier of Fortune 2: Double Helix.


Θετικά


·         Καλό σενάριο
·         Πλήρως διαδραστικό περιβάλλον
·         Τα bullet time και shoot dodge
·         Απλός και ξεκούραστος χειρισμός

Αρνητικά


·         Πολλές ατέλειες στα γραφικά
·         Τα stillshots
·         Το στοχάκι
·         Κακός ήχος
·         Αδιάφορη μουσική
·         Κάποιες ατέλειες στις ονομασίες των όπλων
·         Απουσία screenshots
·         Ιδιόρρυθμο σύστημα επιλογής επιπέδου δυσκολίας





ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 4,5/10